“Rouw brengt mensen op een wezenlijke manier samen”, zegt de Belgische psycholoog Dirk de Wachter. Dat bleek ook op dinsdag 24 januari weer, toen rouwende families samenkwamen in de aula van Uitvaartvereniging De Laatste Eer. Allemaal hadden ze in 2022 een dierbare verloren.
Het was een indrukwekkend gebeuren, de herdenkingsbijeenkomst op 24 januari. Van de entree alleen al werd je stil, met al die kaarsjes, fakkels en een vuurkorf. Eenmaal binnen werden de namen van 95 Rijnsburgers genoemd, mensen van wie De Laatste Eer in het afgelopen jaar de uitvaart had verzorgd. “Bij iedere familie die ik hier zie, komt er een heel verhaal naar boven,” vertelt uitvaartbegeleider Jantine van Klaveren. Veel van de families waren persoonlijk gekomen om een steen met de naam van hun dierbare neer te leggen en een kaars aan te steken ter nagedachtenis.
Tranen waren er, natuurlijk, maar er was ook veel warmte. Soms in de vorm van een omhelzing; met de naasten, de eigen familie. Soms met het team van De Laatste Eer, omdat er in een storm een hechte band kan ontstaan. Een heel letterlijke omhelzing, in de vorm van de deken die iedere gast mee naar huis kreeg voor een stukje warmte thuis. En een symbolische knuffel, van de leerlingen van groep 5 van basisschool De Wegwijzer, die met hun op muziek gezette tekeningen de families troost en het goede toewensten.
Pianist Johan Kromhout omkleedde de gedichten, teksten en het noemen van de namen met muziek. Een aantal keren werd er een video getoond; over het leven dat zo grijs kan voelen na een verlies, over een steen de blijvend de loop van een rivier heeft veranderd. Teksten die een stukje herkenning geven, rituelen die troost bieden. En er was ruimte voor een gesprek na afloop, gelegenheid om herinneringen op te halen aan de persoon die je zo mist of die overweldigende week van de uitvaart. Zoals uitvaartbegeleider Marijke Langeveld het verwoordde: “Er is hier koffie, thee en tijd.” En dat was er.
Het was een indrukwekkend gebeuren, de herdenkingsbijeenkomst op 24 januari. Van de entree alleen al werd je stil, met al die kaarsjes, fakkels en een vuurkorf. Eenmaal binnen werden de namen van 95 Rijnsburgers genoemd, mensen van wie De Laatste Eer in het afgelopen jaar de uitvaart had verzorgd. “Bij iedere familie die ik hier zie, komt er een heel verhaal naar boven,” vertelt uitvaartbegeleider Jantine van Klaveren. Veel van de families waren persoonlijk gekomen om een steen met de naam van hun dierbare neer te leggen en een kaars aan te steken ter nagedachtenis.
Tranen waren er, natuurlijk, maar er was ook veel warmte. Soms in de vorm van een omhelzing; met de naasten, de eigen familie. Soms met het team van De Laatste Eer, omdat er in een storm een hechte band kan ontstaan. Een heel letterlijke omhelzing, in de vorm van de deken die iedere gast mee naar huis kreeg voor een stukje warmte thuis. En een symbolische knuffel, van de leerlingen van groep 5 van basisschool De Wegwijzer, die met hun op muziek gezette tekeningen de families troost en het goede toewensten.
Pianist Johan Kromhout omkleedde de gedichten, teksten en het noemen van de namen met muziek. Een aantal keren werd er een video getoond; over het leven dat zo grijs kan voelen na een verlies, over een steen de blijvend de loop van een rivier heeft veranderd. Teksten die een stukje herkenning geven, rituelen die troost bieden. En er was ruimte voor een gesprek na afloop, gelegenheid om herinneringen op te halen aan de persoon die je zo mist of die overweldigende week van de uitvaart. Zoals uitvaartbegeleider Marijke Langeveld het verwoordde: “Er is hier koffie, thee en tijd.” En dat was er.