Als niet-Rijnsburger was het aanvankelijk niet eenvoudig om ‘ertussen te komen’. Maar inmiddels is Marijke Langeveld een bekend gezicht geworden in het dorp. De uitvaartbegeleider werkt alweer vijf jaar voor De Laatste Eer en ondersteunt op geheel eigen wijze families bij het afscheid van hun naaste: “Als mensen bij een volgende uitvaart weer naar je vragen, is dat een enorm compliment.”
Ze zeggen wel dat uitvaartbegeleider typisch een beroep is voor een tweede carrière. Marijke is daar een typisch voorbeeld van: “Ik ben van firmant van een bollenkwekerij teamleider geworden van de veilmeesters planten bij Flora Holland. In diezelfde tijd was ik actief als muziek- en theatermaker, waarbij ik van alles bij elkaar bedacht en regelde. Ik zei wel eens tegen mensen: ‘Ik kan alles voor je regelen, zelfs je uitvaart.’ Niet wetende dat dat ooit echt realiteit zou worden…”
Een goede match
Als Flora Holland gaat reorganiseren, denkt Marijke opnieuw na over wat ze wil met haar werk. “Ik wilde meer met mensen doen, dat was me wel duidelijk. Uitvaartbegeleider leek me wel bij me te passen, omdat ik goed dingen kan regelen, goed kan luisteren en geïnteresseerd ben in mensen. Maar toen ik de opleiding eenmaal had afgerond en aan de slag ging, heb ik toch ook wel iets moeten overwinnen. Ik sta niet graag op de voorgrond en bij mijn eerste uitvaart moest ik mezelf wel eraan herinneren dat dit écht was wat ik wilde. Uiteindelijk bleek het ook echt een goede match.”
Creatief
Dat blijkt: Marijke houdt van haar werk en mensen die van haar diensten gebruik maken, zijn enthousiast over haar. “Ik vind het leuk dat ik mijn bijdrage mag leveren aan een mooi afscheid, groot of klein. Soms mag ik meedenken over de muziek, de kaart, de toespraken, de filmpjes… Dat maakt het werk ook heel creatief. Er is de laatste jaren zoveel meer mogelijk geworden. Dat is prachtig, maar maakt het voor nabestaanden wel ingewikkelder. Ze vragen mij vaak: ‘wat is gebruikelijk?’ of ‘Wat moet er?’ Maar er móet niet zoveel, en er kan juist wel erg veel. Ik begeleid families bij het maken van al die keuzes. Ik ben er heel blij mee dat ik dit werk juist voor De Laatste Eer mag doen: een kleine vereniging die niet elke euro eruit wil persen en ook voor mensen met een klein budget een waardig afscheid kan en wil verzorgen. Daar sta ik helemaal achter.”
Heftig
Soms is het vak zwaar. “Een plotseling overlijden is altijd heftig. Het verdriet en de wanhoop van families stralen op je af en dat neem je dan toch mee naar huis. Daarom ben ik blij met mijn collega’s: we kunnen er met elkaar over praten en dat helpt.” Behalve verdrietige situaties, krijgt Marijke soms ook met een volle agenda. “Ik werk de ene week op, de andere week af. De week dat jij aan de beurt bent, heb je de telefoon en neem je alle uitvaarten aan die dan binnenkomen, dus ook als er nog een melding gedaan wordt een uur voor je de telefoon over zou dragen.”
Multitasking
“Het komt dus regelmatig voor dat je verschillende uitvaarten tegelijk doet, die allemaal in een andere fase zitten. Dan zit je ’s morgens met de ene familie om de kaart te bespreken, terwijl je ’s middags met een andere familie een condoleance hebt. Die afwisseling is intensief, maar maakt het ook uitdagend. Maar ik heb veel liever een drukke week waarin je je vak kunt doen, dan een week waarin je maar zit te wachten.” Als uitvaartleider moet je dus behoorlijk flexibel zijn: “Een afspraak bij de kapper maak ik zo vroeg mogelijk op de dag. En de tandarts belt mij zelf als hij een gaatje heeft,” lachend: “…in zijn agenda dan.”