Ank bereidde met onze hulp samen met haar man zijn uitvaart voor:
Bij een lokale uitvaartvereniging met een lange staat van dienst zoals De Laatste Eer, zou je zomaar het idee kunnen krijgen dat de vereniging alleen goed is in de traditionele uitvaart. Niets is minder waar. Dat ontdekte ook mevrouw Korbee-Glasbergen (Ank) toen zij dit voorjaar afscheid moest nemen van haar man: “De uitvaartleider stimuleerde ons heel erg om het persoonlijk te maken, ons eigen ding te doen.”
“Veel mensen kenden mijn man Peter van de Marineluchtvaartdienst op Valkenburg,” vertelt Ank. “Dat was niet zijn werk, maar wel zijn grote passie. Hij liet alles uit zijn handen vallen voor die hobby en door de jaren heen werd hij steeds meer een expert op dat gebied. Toen vliegveld Valkenburg ging sluiten, werd hij bijvoorbeeld benaderd door de Gemeente om te kijken wat er van waarde was en dus bewaard moest blijven aan spullen zoals (verkeers)borden en landingslichten. Hij verzamelde veel boeken over de Luchtvaartdienst en schreef zelf ook een aantal boeken.”
Een persoonlijk afscheid
Dat zijn passie ook een plek moest krijgen bij zijn uitvaart, was voor Peter vanzelfsprekend. Ank: “Peter had galwegkanker en we wisten dat hij niet meer beter zou worden. Toen is Jantine van De Laatste Eer twee keer langsgekomen om te praten over de uitvaart. Peter wilde bijvoorbeeld de Nederlandse vlag over de kist; die grote vlag was van de school waar hij jarenlang conciërge was. Tevens wilde hij een tafel in de hal met een deel van zijn medailles en de boeken die hij zelf had geschreven. Ik vond dat zelf soms wat ver gaan, maar Jantine stimuleerde het juist; ‘Maak het persoonlijk’ zei ze. Ze gaf ons heel veel ruimte om daarin onze eigen weg te kiezen en had onwijs veel geduld met ons.”
Alles goed vastgelegd
“Ik vind het heel bijzonder dat je op deze manier je eigen uitvaart kunt voorbereiden. Niets is raar, alles mag. De mensen van De Laatste Eer vullen je aan als je zegt dat prettig te vinden, maar soms luisteren ze ook alleen. Ze maken aantekeningen, je kunt het nog eens bespreken en het dan laten opslaan bij hen in de computer. Je krijgt het toegestuurd en, wat ik heel belangrijk vind, je kan het daarna ook weer veranderen tot op het laatste moment.
Wij hebben het met Peter ook op die manier voorbereid, met een lach en een traan, en het stelde hem gerust dat dit werk al gedaan was.
Gebak en tranen
Peter overleed op 23 februari. “Hij vond het heel belangrijk dat hij zijn 77ste verjaardag nog zou halen, maar we merkten die laatste week al dat hij het zwaar had. De jaren dat we getrouwd waren, vierden we onze verjaardagen altijd samen, want ik was één dag eerder jarig dan hij. Op mijn verjaardag zei hij: ‘Vandaag ben jij jarig hè?’ Maar omdat we het altijd samen vierden, zei ik: “Ja, vandaag zijn wij jarig, we kiezen altijd de makkelijkste dag. Hij zei dat we gebak moesten halen bij zijn vroegere werkgever van Tilburg. Pas toen we de doos met het juiste logo erop lieten zien, was Peter gerustgesteld, hij had zijn verjaardag gehaald en we hadden het gevierd met het juiste gebak. Even later gleed hij heel rustig weg, we waren er allemaal bij. Heel bijzonder!“
Lidmaatschap
Dat de familie Korbee voor De Laatste Eer koos bij de uitvaart van Peter, is niet verbazingwekkend. Al 52 jaar zijn ze lid van de vereniging. “Ik vind dat het ‘wij-gevoel’ van de vereniging heel belangrijk, te weten dat je geen nummer bent. Er is zoveel aandacht en liefde voor de overledene en nabestaanden. En de vereniging heeft op de achtergrond al zoveel gedaan voor ons dorp. Ik weet ook wel dat het niet meer zo vanzelfsprekend is om lid te worden als toen wij trouwden; toen hoorde zo’n lidmaatschap er gewoon bij. Maar ik zie nog steeds de toegevoegde waarde ervan en ik was opnieuw verbaasd over de hoeveelheid mensen vanuit de vereniging die er in die periode voor je klaar staan. Dat realiseer je je te weinig, maar het is wat mij betreft echt de kracht van De Laatste Eer!”
Vind je net als de familie Korbee het wij-gevoel van een vereniging belangrijk? Word dan ook lid van De Laaatste Eer. Lees hier waarom.
Dit interview komt uit de nieuwsbrief van september 2023
Bij een lokale uitvaartvereniging met een lange staat van dienst zoals De Laatste Eer, zou je zomaar het idee kunnen krijgen dat de vereniging alleen goed is in de traditionele uitvaart. Niets is minder waar. Dat ontdekte ook mevrouw Korbee-Glasbergen (Ank) toen zij dit voorjaar afscheid moest nemen van haar man: “De uitvaartleider stimuleerde ons heel erg om het persoonlijk te maken, ons eigen ding te doen.”
“Veel mensen kenden mijn man Peter van de Marineluchtvaartdienst op Valkenburg,” vertelt Ank. “Dat was niet zijn werk, maar wel zijn grote passie. Hij liet alles uit zijn handen vallen voor die hobby en door de jaren heen werd hij steeds meer een expert op dat gebied. Toen vliegveld Valkenburg ging sluiten, werd hij bijvoorbeeld benaderd door de Gemeente om te kijken wat er van waarde was en dus bewaard moest blijven aan spullen zoals (verkeers)borden en landingslichten. Hij verzamelde veel boeken over de Luchtvaartdienst en schreef zelf ook een aantal boeken.”
Een persoonlijk afscheid
Dat zijn passie ook een plek moest krijgen bij zijn uitvaart, was voor Peter vanzelfsprekend. Ank: “Peter had galwegkanker en we wisten dat hij niet meer beter zou worden. Toen is Jantine van De Laatste Eer twee keer langsgekomen om te praten over de uitvaart. Peter wilde bijvoorbeeld de Nederlandse vlag over de kist; die grote vlag was van de school waar hij jarenlang conciërge was. Tevens wilde hij een tafel in de hal met een deel van zijn medailles en de boeken die hij zelf had geschreven. Ik vond dat zelf soms wat ver gaan, maar Jantine stimuleerde het juist; ‘Maak het persoonlijk’ zei ze. Ze gaf ons heel veel ruimte om daarin onze eigen weg te kiezen en had onwijs veel geduld met ons.”
Alles goed vastgelegd
“Ik vind het heel bijzonder dat je op deze manier je eigen uitvaart kunt voorbereiden. Niets is raar, alles mag. De mensen van De Laatste Eer vullen je aan als je zegt dat prettig te vinden, maar soms luisteren ze ook alleen. Ze maken aantekeningen, je kunt het nog eens bespreken en het dan laten opslaan bij hen in de computer. Je krijgt het toegestuurd en, wat ik heel belangrijk vind, je kan het daarna ook weer veranderen tot op het laatste moment.
Wij hebben het met Peter ook op die manier voorbereid, met een lach en een traan, en het stelde hem gerust dat dit werk al gedaan was.
Gebak en tranen
Peter overleed op 23 februari. “Hij vond het heel belangrijk dat hij zijn 77ste verjaardag nog zou halen, maar we merkten die laatste week al dat hij het zwaar had. De jaren dat we getrouwd waren, vierden we onze verjaardagen altijd samen, want ik was één dag eerder jarig dan hij. Op mijn verjaardag zei hij: ‘Vandaag ben jij jarig hè?’ Maar omdat we het altijd samen vierden, zei ik: “Ja, vandaag zijn wij jarig, we kiezen altijd de makkelijkste dag. Hij zei dat we gebak moesten halen bij zijn vroegere werkgever van Tilburg. Pas toen we de doos met het juiste logo erop lieten zien, was Peter gerustgesteld, hij had zijn verjaardag gehaald en we hadden het gevierd met het juiste gebak. Even later gleed hij heel rustig weg, we waren er allemaal bij. Heel bijzonder!“
Lidmaatschap
Dat de familie Korbee voor De Laatste Eer koos bij de uitvaart van Peter, is niet verbazingwekkend. Al 52 jaar zijn ze lid van de vereniging. “Ik vind dat het ‘wij-gevoel’ van de vereniging heel belangrijk, te weten dat je geen nummer bent. Er is zoveel aandacht en liefde voor de overledene en nabestaanden. En de vereniging heeft op de achtergrond al zoveel gedaan voor ons dorp. Ik weet ook wel dat het niet meer zo vanzelfsprekend is om lid te worden als toen wij trouwden; toen hoorde zo’n lidmaatschap er gewoon bij. Maar ik zie nog steeds de toegevoegde waarde ervan en ik was opnieuw verbaasd over de hoeveelheid mensen vanuit de vereniging die er in die periode voor je klaar staan. Dat realiseer je je te weinig, maar het is wat mij betreft echt de kracht van De Laatste Eer!”
Vind je net als de familie Korbee het wij-gevoel van een vereniging belangrijk? Word dan ook lid van De Laaatste Eer. Lees hier waarom.
Dit interview komt uit de nieuwsbrief van september 2023